Χάρη στην ευγενική χορηγία του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών είχαμε τη μοναδική ευκαιρία να παραστούμε στη συναρπαστική συναυλία "Δίπτυχο" του Αλκίνοου Ιωαννίδη. Ήταν μια ανεπανάληπτη εμπειρία!
Στο πρώτο μέρος απήγγειλε αποσπάσματα από τις "Βάκχες" του Ευριπίδη και έντυσε με μουσική το αρχαίο κείμενο. Με τους μεταφρασμένους στίχους στα Νέα Ελληνικά που προβάλλονταν στο άνω μέρος της σκηνής, μπορούσαμε να διαβάζουμε και να κατανοούμε το υπέροχο κείμενο. Όχι μόνο εμείς αλλά και οι θεατές με πρόβλημα ακοής. Ο Αλκίνοος ήταν εκεί για να μας αφηγηθεί, να μας ταξιδέψει, να μας παρουσιάσει την ιστορία με το δικό του μαγικό τρόπο.
Στο δεύτερο μέρος βυθιστήκαμε στα καθίσματά μας, για να απολαύσουμε και να ξαναθυμηθούμε γνωστά ή λιγότερο γνωστά του τραγούδια. Όταν τραγούδησε, μάλιστα, την "Πατρίδα", μια τεράστια αίθουσα έγινε ένα διαμαντένιο δάκρυ.
Θέλω κάπου εδώ να τονίσω πως το θέατρο κατά το ήμισυ είχε ΑΜΕΑ, ανθρώπους με ειδικές ικανότητες, ενώ στην άκρη της σκηνής μια επιδέξια μεταφράστρια της Νοηματικής "ερμήνευε" ακόμα και τις ανάσες του κειμένου. Συγχαρητήρια σε όλους τους συντελεστές της συναυλίας. Ευχαριστούμε θερμά για τούτη την εμπειρία στις αποσκευές μας. Μια αξέχαστη, πολύχρωμη στιγμή!
Μπράβο, Αλκίνοε!
(σύνταξη κειμένου: Φιλιώ Αρμπιλιά, εκπ/μενη Β΄Κύκλου, μέλος της συντακτικής επιτροπής της σχολικής εφημερίδας "ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΜΑΣ-ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗ)
Σκέψεις και συναισθήματα μετά τη συναυλία
Αυτός ο Κύπριος ξεχωριστός τραγουδοποιός και συγχρόνως ταλαντούχος ηθοποιός "έφτιαξε" μια υπέροχη παράσταση. Στο πρώτο μέρος απήγγειλε αποσπάσματα από τις "Βάκχες" του Ευριπίδη και έντυσε με μουσική το αρχαίο κείμενο. Με τους μεταφρασμένους στίχους στα Νέα Ελληνικά που προβάλλονταν στο άνω μέρος της σκηνής, μπορούσαμε να διαβάζουμε και να κατανοούμε το υπέροχο κείμενο. Όχι μόνο εμείς αλλά και οι θεατές με πρόβλημα ακοής. Ο Αλκίνοος ήταν εκεί για να μας αφηγηθεί, να μας ταξιδέψει, να μας παρουσιάσει την ιστορία με το δικό του μαγικό τρόπο.
Στο δεύτερο μέρος βυθιστήκαμε στα καθίσματά μας, για να απολαύσουμε και να ξαναθυμηθούμε γνωστά ή λιγότερο γνωστά του τραγούδια. Όταν τραγούδησε, μάλιστα, την "Πατρίδα", μια τεράστια αίθουσα έγινε ένα διαμαντένιο δάκρυ.
Θέλω κάπου εδώ να τονίσω πως το θέατρο κατά το ήμισυ είχε ΑΜΕΑ, ανθρώπους με ειδικές ικανότητες, ενώ στην άκρη της σκηνής μια επιδέξια μεταφράστρια της Νοηματικής "ερμήνευε" ακόμα και τις ανάσες του κειμένου. Συγχαρητήρια σε όλους τους συντελεστές της συναυλίας. Ευχαριστούμε θερμά για τούτη την εμπειρία στις αποσκευές μας. Μια αξέχαστη, πολύχρωμη στιγμή!
Μπράβο, Αλκίνοε!
(σύνταξη κειμένου: Φιλιώ Αρμπιλιά, εκπ/μενη Β΄Κύκλου, μέλος της συντακτικής επιτροπής της σχολικής εφημερίδας "ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΜΑΣ-ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου