ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΑΣ ΜΕ ΤΟ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΣΩΤΗΡΗ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

Οι εκπαιδευόμενοι/ες του Τμήματος Αθηνών (παράρτημα του ΣΔΕ Αγίων Αναργύρων), στο πλαίσιο του Γλωσσικού Γραμματισμού, με αφορμή το διήγημα του Σωτήρη Δημητρίου «Το Πάσχα του Απρίλη» (από τη συλλογή διηγημάτων «Η φλέβα του λαιμού», 1998), εκφράσαμε στην εκπαιδεύτριά μας, Αλεξάνδρα Βασιλοπούλου, την επιθυμία να τον γνωρίσουμε από κοντά. Μέσα από το συγκεκριμένο διήγημα, που μας άρεσε γιατί μας άγγιξε και σε ψυχολογικό επίπεδο, νιώσαμε ότι θα είχαμε πολλά να πούμε και να μοιραστούμε με το Σωτήρη Δημητρίου. Ο γνωστός λογοτέχνης αποδέχτηκε με μεγάλη χαρά την πρόσκλησή μας και  η συνάντηση πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη  3 Μαΐου το απόγευμα στο χώρο του σχολείου μας.

Πριν τον συναντήσουμε, προετοιμαστήκαμε διαβάζοντας και σχολιάζοντας στην τάξη μερικά διηγήματά του τόσο από τη συλλογή «Η φλέβα του λαιμού» όσο και από την πρόσφατη συλλογή διηγημάτων «Θάμπωσε ο νους» (2017). Αξίζει εδώ να σημειωθεί ότι ο εκδοτικός οίκος Πατάκη, που εκδίδει τα βιβλία του Σωτήρη Δημητρίου, μας έστειλε, ως δωρεά για τη Βιβλιοθήκη μας, αρκετά αντίτυπα από όλα σχεδόν τα βιβλία του. Παράλληλα, διαβάσαμε συνεντεύξεις του που κυκλοφορούν στο Διαδίκτυο και ενημερωθήκαμε για τη ζωή και το έργο του.

Όταν, λοιπόν, ήρθε στο σχολείο μας, είχαμε σχηματίσει ήδη μια εικόνα για το συγγραφέα και ήμασταν σχεδόν έτοιμοι/ες με διαμορφωμένες στο μυαλό  τις ερωτήσεις μας.

Αρχικά, ο συγγραφέας μάς είπε λίγα λόγια για τη ζωή του και για το πώς εμπνέεται για τις ιστορίες του της «μικρής φόρμας» από την καθημερινότητά του. Στη συνέχεια, απάντησε με μεγάλη προθυμία σε όλες τις ερωτήσεις των εκπαιδευομένων.

Στο τέλος της συνάντησης μάς επιφύλασσε μια ωραία έκπληξη: μας διάβασε ο ίδιος ένα απόσπασμα  από το ανέκδοτο διήγημά του «Η σύμπνοια της διχόνοιας». Και, βέβαια, εμείς, το κοινό του, τον ευχαριστήσαμε με ένα πολύ θερμό χειροκρότημα.

Γενικά , η επίσκεψη του Σωτήρη Δημητρίου ήταν  εξαιρετικά  ενδιαφέρουσα και εποικοδομητική, γιατί για τους/τις περισσότερους/ες από εμάς ήταν η πρώτη φορά που γνωρίσαμε από κοντά ένα συγγραφέα και μάθαμε πολλά από τα μυστικά της συγγραφικής του τέχνης.

Στη συνάντηση παρευρέθησαν και συμμαθητές μας από το ΣΔΕ Αγίων Αναργύρων, οι οποίοι ήθελαν  να γνωρίσουν το συγγραφέα.

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΩΤΗΡΗ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

Έχοντας γεννηθεί στην Πόβλα της Θεσπρωτίας, ο Σωτήρης Δημητρίου έγινε πλατύτερα γνωστός στο αναγνωστικό κοινό, στα μέσα του ’90, με το σχεδόν ιδιόλεκτο γλωσσικά βιβλίο του, «Ν’ ακούω καλά τ’ όνομά σου». Έκτοτε, πολλά βιβλία του έχουν τιμηθεί με βραβεία, έχουν μεταφραστεί στο εξωτερικό και μεταφερθεί στον κινηματογράφο -«Αμέρικα» του Σάββα Καρύδα, «Απ’ το χιόνι» του Σωτήρη Γκορίτσα, «Τα οπωροφόρα της Αθήνας» του Νίκου Παναγιωτόπουλου. Πρόσφατα είδαν το φως της δημοσιότητας άλλα δυο έργα του Δημητρίου, η νουβέλα «Κοντά στην κοιλιά», ένα σουρεαλιστικό σχόλιο για την σημερινή κρίση και δυο ακόμη σειρές διηγημάτων, «Τα όνειρα μου δέλουν» και «Θάμπωσε ο νους». Ο Σωτήρης Δημητρίου αποδεικνύεται μάστορας της μικρής φόρμας, μικρών κειμένων που φαινομενικά διαβάζονται σαν καθημερινά ενσταντανέ, αλλά κάτω από την επιφάνεια αναπτύσσονται μεγάλες θερμοκρασίες: αποκλίνουσες συμπεριφορές, διαρροές νευρώσεων, ανορθόδοξες ερωτικές συνευρέσεις, δημιουργούν μελαγχολικά συναισθήματα που ενίοτε τα γεύεται κανείς μετά το πέρας της κάθε ανάγνωσης.

ΣΧΟΛΙΑ-ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ

 ΜΕ ΤΟ ΣΩΤΗΡΗ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

Γνωρίσαμε όχι μόνο έναν ξεχωριστό λογοτέχνη, "έναν ταξιδιώτη των λέξεων", αλλά κι έναν ξεχωριστό άνθρωπο: δοτικό, ειλικρινή, επικοινωνιακό, φιλοσοφημένο. 

Με τον αυθορμητισμό που τον διέκρινε ξεκίνησε τη γνωριμία μαζί μας αφηγούμενος ένα περιστατικό που του συνέβη στον Ηλεκτρικό, καθώς ερχόταν στο σχολείο να μας συναντήσει. Μας εξέπληξε όταν είπε ότι αυτή η πραγματική ιστορία θα μπορούσε να αποτελέσει το αναγκαίο υλικό για ένα μελλοντικό του διήγημα που θα αναδείκνυε τη γοητεία της ανθρώπινης φύσης. Αφορούσε ένα κορίτσι που έπαιζε ακορντεόν στο απέναντί του κάθισμα και που παραδόξως δεν ήθελε χρήματα. Μη ξέροντας πώς έπρεπε να αντιδράσει, προτίμησε να μην της δώσει κάτι, θεωρώντας πως ίσως να την προσέβαλε. Η περιγραφή αυτής της σκηνής κατάφερε να "σπάσει" τον πάγο από τα πρώτα κιόλας λεπτά της επαφής μας.

Συνέχισε μιλώντας για τα σχολεία και το κακό που κάνουν, κατά την άποψή του, στα παιδιά, όταν δεν τους προσφέρουν τις κατάλληλες διεξόδους για δημιουργία, αφαιρώντας την ποιητικότητα και την έμπνευση και προβάλλοντας κυρίως στερεότυπα. Μας έφερε ως παράδειγμα τη γιαγιά του, μια απλή αμόρφωτη γυναίκα του χωριού, η οποία κατάφερνε να είναι λογοπλάστρια χωρίς να έχει πάει ένα τυπικό σχολείο.

Και όταν πια δόθηκε ο λόγος σε εμάς, ξεκίνησε ένας βομβαρδισμός ερωτήσεων, όπως: "Πώς αποφασίσατε να γίνετε συγγραφέας;", "Ποιες οι σπουδές σας", "Τα διηγήματά σας στηρίζονται σε πραγματικές ή φανταστικές ιστορίες;", "Χρησιμοποιείτε κάποιο σκελετό για να γράψετε ή μήπως προτιμάτε τον ελεύθερο τρόπο γραφής;» κ.α. Απάντησε με αφοπλιστική ειλικρίνεια και υπομονή, αποκαλύπτοντας διάφορες πλευρές του εαυτού του. Τόλμησε μάλιστα να αποκαλέσει τον εαυτό του "μαύρο πρόβατο" που η μοναδική του διέξοδος ήταν η γραφή.

Μας εξήγησε με απλό και κατανοητό τρόπο πώς ξεδιπλώνει τα γραπτά του. Ως μάστορας της μικρής φόρμας είπε πως ο τρόπος γραφής του είναι και στάση ζωής. Σε ερώτηση περί «μπούσουλα» τόνισε πως το κλειδί του είναι η ταπεινότητα,  η παραδοχή και η  ματαιότητα.

Μας μίλησε επίσης για την ομορφιά της γλώσσας και της ντοπιολαλιάς, τη σημασία της προφορικότητας της γλώσσας, για τη διαφορά της εκπαίδευσης και της γνώσης, παρομοιάζοντάς τες αντίστοιχα με το κουκούτσι και το καρπούζι. Αναφέρθηκε στη δυσκολία του συγγραφέα μέχρι να επιλέξει το θέμα του. Μας εξομολογήθηκε πως στο σπίτι του έχει ελάχιστα βιβλία λέγοντας: "το βιβλίο δεν είναι η θάλασσα, είναι το κολύμπι, η θάλασσα είναι η ζωή".

Μας απάντησε και σε κάποιες ερωτήσεις πιο προσωπικές, όπως σχετικά με την ευτυχία που "λίγες φορές την βρίσκεις αλλά πολλές την χάνεις". Τέλος μας είπε πως στην εφηβεία του τον σημάδεψε "Το Κάστρο" του Κρόνιv με το οποίο έκλαιγε κάθε φορά που το διάβαζε. 

Σε ερώτηση για την επικαιρότητα και την οικονομική κρίση, υποστήριξε πως ίσως μας έκανε και καλό, γιατί μέσα από την οικονομική πίεση ανακαλύψαμε ότι μόνο με την εγγύτητα στις ανθρώπινες σχέσεις δημιουργούνται συνθήκες αγάπης και η ζωή μας αποκτά ουσιαστικό νόημα.

Η συνάντηση ολοκληρώθηκε λέγοντας ο συγγραφέας ότι, όπως η ζωή δεν είναι για χόρταση, το ίδιο συμβαίνει και με τη λογοτεχνία, οπότε μας διάβασε ένα ανέκδοτο διήγημά του με τίτλο "Η σύμπνοια της διχόνοιας".

Γνωρίσαμε, λοιπόν, έναν συγγραφέα ιδιαίτερα ταλαντούχο, αλλά και συνάμα έναν άνθρωπο ευαίσθητο και ευαισθητοποιημένο, γοητευτικά ιδιόρρυθμο, που σου ταξιδεύει το μυαλό σε δρόμους φωτεινούς.  Τον ευχαριστούμε από καρδιάς!!!                

EΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΚΥΚΛΑΔΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ

Οι εκπαιδευόμενοι/ες και οι εκπαιδευτές/τριες του τμήματος Αθηνών (παράρτημα του ΣΔΕ Αγίων Αναργύρων) επισκεφθήκαμε στις 10 Μαΐου στο Μουσείο Κυκλαδικής και Αρχαίας Ελληνικής Τέχνης  στα πλαίσια του Κοινωνικού Γραμματισμού. Ασχολούμενοι με την αρχαία Ελληνική ιστορία και ειδικότερα τον Πρωτοκυκλαδικό Πολιτισμό, ο εκπαιδευτής μας Αλέξανδρος Σταθακιός μάς πρότεινε να επισκεφθούμε το παραπάνω μουσείο για να δούμε από κοντά αντιπροσωπευτικά δείγματα της Κυκλαδικής Τέχνης. Η επίσκεψη πραγματοποιήθηκε . Την ξενάγηση ανέλαβε η εκπαιδεύτρια του Αισθητικού Γραμματισμού, Εύη Σκιαδά. Η εκπαιδεύτρια με απλότητα και παραστατικότητα παρουσίασε τα σημαντικότερα εκθέματα του 1ου ορόφου του μουσείου: μαρμάρινα ειδώλια, τηγανόσχημα αγγεία, επιτύμβιες στήλες, αρχαίο οπλισμό και εργαλεία. Πολύ διαφωτιστική ήταν η επίσκεψή μας και στον 4ο όροφο, όπου είδαμε με σύγχρονο τρόπο (βίντεο, εντοιχισμένους προτζέκτορες, διαδραστικές οθόνες) διάφορες πτυχές της καθημερινής ζωής των Αρχαίων Ελλήνων.
Η πολύ ενδιαφέρουσα επίσκεψη ολοκληρώθηκε με έναν καφέ στην Πλατεία Κολωνακίου, γιατί συνδυάσαμε το "τερπνόν μετά του ωφελίμου".