YΠΟΔΟΧΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΟΜΕΝΩΝ Α' ΚΥΚΛΟΥ

Την Τετάρτη 8 Μαρτίου οι  εκπαιδευόμενοι του β΄κύκλου υποδεχτήκαμε με πολλή χαρά και εγκαρδιότητα  τους εκπαιδευόμενους του α΄κύκλου, οι οποίοι ήρθαν για πρώτη φορά στο σχολείο.

Συγκεκριμένα, την Τετάρτη ξεκίνησε το διήμερο εκδηλώσεων υποδοχής. Πριν αρχίσει η επίσημη διαδικασία υποδοχής, προκειμένου «να σπάσει ο πάγος» ανάμεσά μας,  ήπιαμε καφέ μαζί τους. Στη συνέχεια, τους μοιράσαμε φακέλους με την απαραίτητη γραφική ύλη και τους προσφέραμε από ένα κόκκινο τριαντάφυλλο. Στην τελετή υποδοχής παρευρέθηκε ως εκπρόσωπος του προέδρου του Ο.ΚΑ.ΝΑ., η κ. Ευγενία Σταθακοπούλου, Προϊσταμένη του Τμήματος Προγραμμάτων και Χρηματοδότησης, που μετέφερε τις ευχές και την υπόσχεση στήριξής του στο σχολείο μας. Επίσης, είχαμε κοντά μας  μαθητές από τον α΄ και β΄ κύκλο του ΣΔΕ Αγίων Αναργύρων.

Μετά το καλωσόρισμα της Διευθύντριας, κας Ελένης Καλογερή, και των εκπαιδευτών/τριών, πήραμε το λόγο εμείς, μιλώντας για τη δική μας εμπειρία στο σχολείο. Τους δείξαμε φωτογραφίες και ένα κατατοπιστικό βίντεο με στιγμιότυπα από την περσινή  χρονιά και τις φετινές μας δράσεις έως τώρα: επισκέψεις σε μουσεία, χώρους τέχνης, θέατρα, βιβλιοπωλεία. Στο τέλος της υποδοχής παρατηρήσαμε ότι, ενώ αρχικά φαίνονταν κάπως φοβισμένοι και αγχωμένοι,  χαλάρωσαν, άλλαξε η διάθεσή τους και έγιναν πιο θετικοί απέναντι στο σχολείο.

Την επόμενη μέρα τελέστηκε αγιασμός όπου πρωτοστάτησε ο ιερέας  της ενορίας μας, ο πατήρ Φιλούμενος του Αγίου Δημητρίου των Όπλων. Στον αγιασμό παρευρέθηκαν  όλοι οι εκπαιδευόμενοι από τον α΄ και β ΄κύκλο  καθώς επίσης οι εκπαιδευτές και στελέχη του Ο.ΚΑ.ΝΑ..Ακολούθησε ολιγόλεπτη ομιλία του ιερέα με ενθαρρυντικό λόγο προς τους καινούριους μαθητές. Στη συνέχεια οι μαθητές του α΄ κύκλου  πραγματοποίησαν  ολομέλεια, για να συναποφασίσουν με την Διευθύντρια και τους εκπαιδευτές σχετικά με τους κανόνες του σχολείου, διαμορφώνοντας από κοινού  το «εκπαιδευτικό συμβόλαιο», το οποίο θα τους βοηθήσει να τεθούν εξαρχής τα όρια, ώστε να μην υπάρχουν στην πορεία προβλήματα.

Τους ευχόμαστε, λοιπόν,  καλή πρόοδο και καλή σχολική χρονιά, έστω κι αν η χρονιά  ξεκινά με αρκετά μεγάλη καθυστέρηση.

"GR80s. Η ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥ ΟΓΔΟΝΤΑ"

ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΗΣ ΕΚΘΕΣΗΣ

ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΟΠΟΛΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΑΘΗΝΑΙΩΝ

 

Την Παρασκευή 23 Φεβρουαρίου στις 16:00-18:00  επισκεφθήκαμε το χώρο της Τεχνόπολης με αφορμή την  έκθεση «GR80s» που πραγματοποιείται εκεί. Η έκθεση αποτελεί μια πρωτότυπη ιστορική και πολιτισμική αναδρομή στην δεκαετία του ’80 η οποία έχει στόχο να προσφέρει στον επισκέπτη μια μοναδική αναβιωτική εμπειρία: πολιτική, τρόποι ζωής, τέχνες και τεχνολογία του ’80 παρουσιάζονται σε 18 περίπτερα, μέσα από ένα συνδυασμό άμεσης πληροφορίας, οπτικοακουστικών εκθεμάτων και διαδραστικών εφαρμογών.

 

 

 

ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ ΑΝΟΙΧΤΗΣ ΠΡΟΒΑΣ

‘ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΥΠΕΡΟΧΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ’

Οι εκπαιδευόμενοι/ες του β΄κύκλου του Τμήματος Αθηνών μαζί με τους εκπαιδευόμενους/ες του α΄κύκλου του ΣΔΕ Αγίων Αναργύρων είχαμε την μοναδική ευκαιρία να παρακολουθήσουμε μία ανοιχτή πρόβα του θεατρικού έργου «Όλα αυτά τα υπέροχα πράγματα»  στο ΣΔΕ Αγίων Αναργύρων.

Συγκεκριμένα, την Παρασκευή 2 Μαρτίου στις 18:00-19:30  η σκηνοθέτης Ιόλη Ανδρεάδη και η ηθοποιός-παραγωγός Μελίνα Θεοχαρίδου  διάλεξαν εμάς ως κοινό για να παρουσιάσουν σε πρώτη ανοιχτή πρόβα το έργο «Όλα αυτά τα υπέροχα πράγματα» του Ντάνκαν Μακμίλαν και του Τζώνυ Ντόναχο. Πρόκειται για ένα έργο το οποίο ανεβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα στο Θέατρο του Νέου Κόσμου στις 10 Μαρτίου.  Αφορά την κατάθλιψη και το τι είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε γι' αυτούς που αγαπάμε.

Λίγα λόγια για το έργο:

Η μαμά ενός επτάχρονου κοριτσιού κάνει απόπειρα αυτοκτονίας. «Ήταν κάτι εντελώς ανόητο, κάτι που συμβαίνει όταν κάποιος δεν μπορεί με τίποτα να είναι ευτυχισμένος», της είπαν. Το κοριτσάκι θέλοντας να βοηθήσει τη μητέρα του ξεκινάει μια λίστα με κάθε υπέροχο πράγμα στον κόσμο για το οποίο αξίζει κανείς να ζει. Ενήλικας πια, έρχεται να διηγηθεί την ιστορία της, παρακινώντας  το κοινό να παίξει τους υπόλοιπους χαρακτήρες της ζωής της. 

Το έργο των Duncan Macmillan & Johnny Donahoe Όλα αυτά τα υπέροχα πράγματα (Every Brilliant Thing) ανέβηκε για πρώτη φορά το 2013 στην Αγγλία και έκτοτε ταξιδεύει ασταμάτητα σε όλο τον κόσμο. Αφού απέσπασε διθυραμβικές κριτικές και ύστερα από την τεράστια επιτυχία που γνώρισε σε Αγγλία, Αμερική, Αυστραλία και Νέα Ζηλανδία, έρχεται την άνοιξη του 2017 για πρώτη φορά στην Ελλάδα, για να παρουσιαστεί στο Θέατρο του Νέου Κόσμου, σε σκηνοθεσία Ιόλης Ανδρεάδη με την Μελίνα Θεοχαρίδου στον κεντρικό ρόλο.

Γενική εντύπωση από την ανοιχτή πρόβα:

Ήταν μια πρωτόγνωρη εμπειρία για όλους μας, «να έρθει το θέατρο στο Σχολείο μας» κι εμείς να είμαστε οι πρώτοι κριτές της παράστασης. Κι αυτό γιατί , μόλις ολοκληρώθηκε η πρόβα, μοιραστήκαμε μαζί με την σκηνοθέτιδα και την ηθοποιό εντυπώσεις και σκέψεις που μας γέννησε το έργο. Τις ευχαριστούμε πραγματικά και συστήνουμε σε όλους τους αναγνώστες του blog  μας με την πρώτη ευκαιρία να πάνε να δούνε την παράσταση. Είναι διαδραστική, θα σας δώσει δηλαδή την δυνατότητα να συμμετέχετε κι εσείς και να μην είστε αμέτοχοι θεατές.

Διάφορα σχόλια εκπαιδευομένων για την ανοιχτή πρόβα:

·         Μου άρεσε πώς στήθηκε η παράσταση, δηλαδή το γεγονός ότι επέτρεπε τη συμμετοχή του κοινού. Η ηθοποιός μου φάνηκε αρκετά καλή. Δεν μου άρεσε όμως που είχε μεγάλη χρονική διάρκεια.

·         Δυσκολεύτηκα να κατανοήσω το θέμα, σε κάποιο σημείο με κούρασε.

·         Είχε ενδιαφέρον η συμμετοχή του κοινού. Συγχρόνως όμως αυτό αποτέλεσε και μια αδυναμία της παράστασης, γιατί το κοινό δεν ήταν προετοιμασμένο. Κάποια στιγμή αισθάνθηκα ότι έκανε κοιλιά που κούρασε εμάς τους θεατές. Παρά τις κάποιες αδυναμίες, όμως, απολαύσαμε την πρόβα και νιώσαμε πολύ άνετα και οικεία με την ηθοποιό και την σκηνοθέτιδα.

·         Το θέμα της κατάθλιψης με άγγιξε, γιατί είναι κάτι που με ταλαιπώρησε και με ταλαιπωρεί μέχρι σήμερα. Μου έκανε καλή εντύπωση η ηθοποιός-παραγωγός του έργου, η οποία κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον μου, παρά τη μεγάλη διάρκεια της πρόβας. Την βρήκα ταλαντούχα.

·         Μου κέντρισε το ενδιαφέρον το έργο λόγω των συνεχών αναφορών του στο πρόβλημα της κατάθλιψης.

Ήταν μια παράσταση που δεν με κούρασε καθόλου. Δεν κατάλαβα πόσο γρήγορα πέρασε η ώρα, σε αντίθεση με άλλους συμμαθητές μου που διαμαρτυρήθηκαν για την μεγάλη διάρκεια. Με εντυπωσίασε και η ηθοποιός και το διαδραστικό στοιχείο της παράστασης. Θα ήθελα πολύ να δω την παράσταση κανονικά στο θέατρο. Μάλιστα αυτή τη φορά θα συμμετείχα σε κάθε ευκαιρία που θα μου δινόταν από την ηθοποιό.

 

Η δική μας λίστα με «Όλα αυτά τα υπέροχα πράγματα»:

1.      Να πηγαίνω βόλτα με το σκύλο μου στο βουνό και να παίρνω βαθιές ανάσες!

2.      Να παίζω κιθάρα ή μπάσο!

3.      Να διαβάζω βιβλία φιλοσοφίας!

4.      Να ακούω μουσική heavy metal!

5.      Να βλέπω ποδόσφαιρο!

6.      Να γνωρίζω γυναίκες!

7.      Να κάνω tatoo!

8.      Nα τρώω νουγκατίνα!

9.      Να ακούω μουσική!

10.  Να κρατάω σημειώσεις για όλα τα θετικά πράγματα!

11.  Να κολλάω σε απίθανα μέρη χαρτάκια αυτοκόλλητα με «σ΄αγαπώ», «καλημέρα», «σε θέλω» κλπ και να τα βρίσκει έκπληκτο το έτερόν μου ήμισυ!

12.  Να ακούω τον Μήτσο και τον Κίτσο, τα καναρίνια μου, να κελαηδούνε!

13.  Να πηγαίνω στο σχολείο μου!

14.  Να ταξιδεύω στην Ευρώπη!

15.  Να οδηγώ το φορτηγό μου!

16.  Να παίρνω και να δίνω αγάπη!

17.  Να βοηθάω τους άλλους όσο μπορώ!

18.  Να βλέπω καθημερινά τα παιδιά μου!

19.  Να πίνω καφέ!

20.  Να τρώω σοκολάτα!

21.  Να κάνω διάφορες δραστηριότητες με τα αγαπημένα μου πρόσωπα!

22.  Να βρίσκομαι με ανθρώπους που με αγαπούν!

23.  Να συζητώ με φίλους!

24.  Να διερευνώ τον κόσμο του Διαστήματος!

25.  Να ασχολούμαι με τον Υπολογιστή μου!

26.  Να πηγαίνω εκδρομές στην όμορφη φύση!
27. Να ζωγραφίζω!
28. Να βλέπω εκθέσεις ζωγραφικής!
29. Να κάνω πικνίκ στο βουνό με το γιο μου, τον αδελφό μου και το σκύλο μου!
 

 

 

«ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΖΩΗΣ: ΓΗΡΑΣΚΩ ΑΕΙ ΔΙΔΑΣΚΟΜΕΝΟΣ»

Καθώς απομακρυνόμαστε από τον εφιάλτη των ναρκωτικών και αποτινάζουμε από τις πλάτες μας τις τελευταίες στάχτες μιας σκληρής δοκιμασίας, νιώθουμε την ανάγκη να καταθέσουμε ο καθένας κι η καθεμιά μας ξεχωριστά τις εμπειρίες μας, ξεγυμνώνοντας το παραμύθι που μας ταλαιπώρησε χρόνια. Ένα παραμύθι με ασύλληπτο κόστος για την σωματική και ψυχολογική μας κατάσταση. Από την άλλη πλευρά θέλουμε να τονίσουμε πόσο σημαντικό ρόλο παίζει στη ζωή μας η επανασύνδεσή  μας με τη μαθησιακή διαδικασία και η ύπαρξη του Σχολείου Δεύτερης Ευκαιρίας.

·        Mε το σχολείο βρήκα μία πολύ καλή λύση στο θέμα της διαχείρισης του άπειρου ελεύθερου χρόνου που είχα. Έρχομαι στο Σχολείο συστηματικά, απουσιάζω μόνο για σοβαρούς λόγους και γενικά περνάω καλά. Γεμίζει η μέρα μου  με ενδιαφέροντα πράγματα. Μαθαίνω καλά τα Ελληνικά και κάνω παρέα με τους άλλους εκπαιδευόμενους. Η συζήτηση μαζί τους, όπως και με τους εκπαιδευτές και τις εκπαιδεύτριές μας, για σοβαρά θέματα που με απασχολούν, με βοηθάει αρκετά, όταν πρέπει να πάρω αποφάσεις. 

 

·        Σταμάτησα το σχολείο για λόγους άσχετους με τα ναρκωτικά ή την αλητεία στην 3η Γυμνασίου. Προτού η βουτιά μου στην πρέζα μετατραπεί σε κατάδυση, προσπάθησα να ξαναπάω σε ημερήσια σχολεία και σε νυχτερινά, όσο δούλευα. Για ευνόητους λόγους, όμως,  που εκδιώχθηκα αρχικά, συνέχισαν να μου αρνούνται την πρόσβαση στην γνώση. Αυτά συνέβαιναν όσο είχα ακόμη το κουράγιο  και την υπομονή να κυνηγώ τη γνώση, ενώ ήδη ήμουν στην χρήση. Στα επόμενα χρόνια ήρθε η γνωστή καταστροφή που συνοδεύει την πρέζα και το θέμα ξεχάστηκε εντελώς. Το εικοσιτετράωρό μου ήταν «γεμάτο από ό,τι χρειαζόμουν». Τα χρόνια πέρασαν, ήρθε και η σειρά μου για τον Ο.ΚΑ.ΝΑ. Είχα πια το χρόνο να τακτοποιήσω κάποιες σκέψεις. Ύστερα από όλα αυτά τα χρόνια, πλέον θεωρώ τον εαυτό μου ελεύθερο από την ηρωίνη. Όταν είδα τις ανακοινώσεις για το ΣΔΕ -ομολογώ ότι είχε εντελώς σβήσει μέσα μου το θέμα σχολείο- έκανα αμέσως αίτηση. Τουλάχιστον στα πλαίσια της θεραπείας ήρθε πιο βολικά και εύκολα. Είμαστε στον δεύτερο χρόνο τώρα. Ο πρώτος χρόνος με βοήθησε να επανασυνδεθώ με τη διαδικασία της μάθησης και να βάλω μακροπρόθεσμους στόχους, ακόμη και για κάποιο Πανεπιστήμιο. Υπάρχουν, βέβαια, στιγμές που στεναχωριέμαι για τον χαμένο χρόνο, αλλά ξέρω καλύτερα τώρα ότι, μέσω όλων αυτών των εμπειριών,  έχει γίνει πιο δυνατή η θέλησή μου για να συνεχίσω. 

 

·        Θεραπευόμενος! Όταν μπήκα στον Ο.ΚΑ.ΝΑ και δη στο πρόγραμμα της μεθαδόνης, ήξερα πολύ καλά ότι θα έφτανε το τέλος του Γολγοθά μου και θα άρχιζε πλέον η «οδός Ασφάλεια» να παίρνει σάρκα και οστά. Ήξερα ότι θα τελείωνε το «ατελείωτο» κυνηγητό της καθημερινής τρέλας  -τρέξε, γίνε, πιες- χαλάρωση, ντάγκλα, μαστούρα, όπως θέλετε πείτε το, και ύστερα πάλι από την αρχή. Και ναι, έτσι ήταν! Όπως το φανταζόμουν. Είχα την τύχη ή την θέληση, δεν ξέρω ποιο υπερίσχυσε του άλλου, από την πρώτη μέρα της χορήγησης στο πρόγραμμα του Ο.ΚΑ.ΝΑ.,  να βλέπω τη ζωή μου να αλλάζει προς το καλύτερο. Μετά από τις δύο πρώτες εβδομάδες ήταν ολοφάνερες οι αλλαγές. Οι πιάτσες φωνάζανε, εγώ όμως είχα εξαφανιστεί από αυτές. Πλέον είμαι θεραπευόμενος. Το σχολείο με βοηθάει πολύ στον αγώνα της απεξάρτησης. Αυτό βέβαια το ήξερα και πριν πάω σχολείο, δηλαδή ότι θα γέμιζα έτσι τις άδειες και επικίνδυνες ώρες μου. Η γνώση, για την οποία τώρα διψώ, δίνει αξία στον ελεύθερο χρόνο μου. Το σχολείο ήταν το ζητούμενο μετά την ένταξή μου σε θεραπευτικό πρόγραμμα. Το ότι κάθομαι πάλι στα θρανία, είναι ένα αίσθημα πολύ δυνατό. Τελικά ισχύει το «όσο ζω, μαθαίνω». Κι εγώ τώρα μαθαίνω, γνωρίζω, ζω…  

·        Ναρκωτικά: Η λέξη αυτή όταν έρχεται στο μυαλό μου, το πρώτο πράγμα που σίγουρα δεν μπορώ να ξεχάσω είναι τα χρόνια «που χάθηκαν σαν ατμός» σε καταστάσεις που ένας λογικός άνθρωπος δεν θα ήθελε να τις ζήσει και δεν θα το ευχόταν ούτε στον εχθρό του να τις περάσει. Δυστυχώς έπεσα στην παγίδα αυτή, η οποία την εποχή εκείνη ήταν αρκετά καλά κρυμμένη και πλασαριζόταν ως εξής: «Μόνο κάποιος που φοβάται δεν δοκιμάζει». Εγώ ήθελα να πείσω τους γύρω μου, ή μάλλον τον εαυτό μου, ότι δεν φοβάμαι. Έτσι έπεσα σε ένα λάκκο. Σίγουρα δεν θα ξεχάσω ποτέ πόσο λυτρωτικό ακούστηκε το τηλέφωνο που μου είπαν ότι επιτέλους μπαίνω στο πρόγραμμα του Ο.ΚΑ.ΝΑ. Ήταν μεγάλη η χαρά που ένιωσα και άρχισα να ξαναγεννιέται μέσα μου η ελπίδα ότι θα μπορέσω να ξαναζήσω ελεύθερος,  χωρίς κάθε λεπτό να έχω τον εφιάλτη να μου υπενθυμίζει ότι σε λίγο πρέπει να βρω κάτι «να πιω», αλλιώς θα υποφέρω. Δόξα τω Θεώ! Μπήκα στο πρόγραμμα και αγωνίζομαι για να το ολοκληρώσω και να κλείσουν οι πληγές στην οικογένειά μου, την ψυχή και το σώμα μου λόγω της χρήσης.

·        Είμαι στα προγράμματα υποκατάστασης του Ο.ΚΑ.ΝΑ  μερικά χρόνια μετά από 30 χρόνια στην ηρωίνη. Όταν ξεκίνησα το πρόγραμμα, κατάλαβα ότι θα γεννηθώ δεύτερη φορά, όχι από τη μάνα μου, αλλά μέσα από μια άλλη διαδικασία. Στη μέση ηλικία πια πάω στο Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας, συμμετέχω συνέχεια σε σεμινάρια επαγγελματικής κατάρτισης και έχω όνειρο να σπουδάσω. Στην ζωή μου έχει μπει ένας φίλος που λέγεται υποκατάστατο. Θέλω να πιστεύω ότι τον σέβομαι, αλλά ότι και αυτός με βοηθάει.
Η απεξάρτηση έχει πολύ δρόμο και έχει μεγάλη κουβέντα για τον τρόπο που μπορεί ο καθένας να τον περπατήσει. Ό,τι και να γίνει, όμως, αξίζει να το ζήσει κάποιος χρήστης. 

 

·        Μας λένε «κρατικά πρεζάκια» που όμως αυτό δεν ισχύει, διότι είμαι και νιώθω καθαρός εδώ και 5 χρόνια και δεν θέλω να αποδείξω σε κανέναν τίποτα! Βρίσκω κάθε μέρα τον εαυτό μου και τον αγαπώ μέρα με τη μέρα.

 

·        Ανησυχούμε όλοι μήπως στερηθούμε το επίδομα, μέχρι να μπορέσουμε να βγούμε στην αγορά εργασίας. Είναι ο μόνος πόρος που έχουμε ώσπου να ολοκληρώσουμε αυτή την τόσο δύσκολη προσπάθεια της ζωής μας.

 

·        Έρχομαι στο σχολείο σε αυτή την ηλικία και πραγματικά κάθε φορά ψάχνω να βρω τον χρόνο για να είμαι εδώ και γι’ αυτό θυμώνω με τον «κοινωνικό ρατσισμό» που δεχόμαστε όσοι παρακολουθούμε προγράμματα του Ο.ΚΑ.ΝΑ. Εκεί όπου δουλεύω δεν έχω πει ότι είμαι σε πρόγραμμα, γιατί φοβάμαι πώς θα με αντιμετωπίσουν. Αλλά ακόμα και να το έλεγα και να με δεχόταν, πάλι θα φοβόμουνα ότι θα υπήρχε εκμετάλλευση, ή ότι θα ήμουν ο εύκολος στόχος, αν γινόταν κάτι.  Είναι πολύ κουραστικό να θέλεις να ξεκολλήσεις από την εξάρτηση και ταυτόχρονα να βασανίζεσαι με χρέη ακόμα και στο ενοίκιο. Κάποτε έπαιρνα ένα επίδομα, αλλά έχουν μειώσει το ποσοστό αναπηρίας τώρα και δεν το δικαιούμαι. Αλλά, με βλέπετε, είμαι εδώ και προσπαθώ.

 

·        Βρίσκομαι σε θεραπεία με υποκατάστατα. Πάω καλά με την αγωγή μου, αλλά πέφτω ψυχολογικά όταν σκεφτώ το θέμα της εργασίας… Τι θα μου ξημερώσει αύριο ; Θα περίμενα μια βοήθεια στην εύρεση εργασίας, γιατί είναι δύσκολο να ανταπεξέλθω χωρίς κάποια υποστήριξη στην αρχή. Χρειάζεται να μάθω μια τέχνη που να μπορώ να την κάνω και να έχει «πέραση»  στην αγορά εργασίας. Θα τελειώσω το Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας. Είναι η βάση για όσα θέλω να κάνω από ΄δω και ΄μπρος στην ζωή μου, αλλά θα χρειαστώ κι άλλα πράγματα. Έχω δρόμο ακόμα, αλλά αντέχω. 

 

·        Ζω από δώδεκα χρονών μόνος μου. Έμαθα το σωστό και το λάθος χωρίς την βοήθεια των γονιών μου. Είχα ξεφύγει από τον έλεγχό τους, γιατί τσακώνονταν πάρα πολύ μεταξύ τους. Έμαθα, όμως, μια τέχνη από τον πατέρα μου και εκτιμώ πώς βγαίνουν τα χρήματα, γιατί δουλεύω από έντεκα χρονών.  Το κυριότερο στήριγμά μου είναι ο μεγάλος μου αδελφός που με βοήθησε να ξεφύγω από την χρήση. Όμως την απόφαση για να μπω στο πρόγραμμα του Ο.ΚΑ.ΝΑ την πήρα εγώ. Ο αδελφός μου αλλά και οι γονείς μου  είναι ευτυχισμένοι που έχω καταφέρει σιγά-σιγά να προοδεύω. Όταν μπήκα στο πρόγραμμα, συζητούσα με την θεραπεύτρια μου πολύ συχνά. Κάποια στιγμή μου είπε: «Θυμάσαι πώς ήσουν όταν ήρθες πρώτη φορά και πώς είσαι τώρα;». Της απάντησα: «Πράγματι, τώρα που το συζητάμε, καταλαβαίνω ότι έχω κάνει μεγάλη αλλαγή. Έχω να σας πω ότι με βοήθησε και το Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας για το οποίο μου μιλήσατε εσείς. Μου δώσατε την ευκαιρία να μάθω ότι μπορώ να συνεχίσω αυτά που άφησα μικρός, γιατί είχα πολλά προβλήματα». Μέσα από το σχολείο μού γεννήθηκε η επιθυμία και η έμπνευση να ασχοληθώ με την ζωγραφική και να εκφράσω μέσα από αυτή τις σκέψεις και τα συναισθήματα μου.