Έχει περάσει πολύς καιρός από την Παρασκευή 23 Φεβρουαρίου που επισκεφθήκαμε την έκθεση «GR80s» στο χώρο της "Τεχνόπολης" στο Γκάζι.
Η έκθεση αυτή μας έκανε μεγάλη εντύπωση γιατί έδειχνε με ζωντανό τρόπο γεγονότα και καταστάσεις που ζήσαμε ως νέοι ή παιδιά οι περισσότεροι/ες από εμάς. Έτσι, στο "πρότζεκτ" της σχολικής εφημερίδας αποφασίσαμε να διαλέξουμε τρεις φωτογραφίες από αυτές που είχαμε τραβήξει στην έκθεση και να κάνουμε όλοι μαζί το κοινωνικό μας σχόλιο.
Βλέποντας το Play Mobil Learjet στην έκθεση, ήρθε στη σκέψη κάποιου από εμάς η εμβληματική 80s ταινία "Wall Street": ο ορισμός του «πατάω επί πτωμάτων», μια από τις ταινίες που άνοιξαν τον δρόμο για την lifestyle Ελλάδα, με τα αποτελέσματα που ζούμε ως σήμερα, παρόλο που η ίδια ήταν επικριτική για τον κόσμο του Αμερικάνικου Χρηματιστηρίου.
Θυμηθήκαμε, λοιπόν, τον πρωταγωνιστή της ταινίας, μεγαλοκαρχαρία χρηματιστή, να βάζει τον εξίσου φιλόδοξο υπάλληλό του στη φιλοσοφία του πλουτισμού, του εύκολου και αδίστακτου στην συγκεκριμένη περίπτωση. Του λέει «…δεν είσαι αληθινά πλούσιος, εάν δεν έχεις δικό σου αεροπλάνο».
Αναρωτηθήκαμε πόση αλήθεια υπάρχει σε αυτό και ότι αυτή η αλήθεια δεν έχει αλλάξει καθόλου και σήμερα, που οι αδίστακτοι "χρηματοσυλλέκτες" δημιούργησαν πείνα για όλους και υπερκέρδη για τους εαυτούς τους.
Στη σκέψη μας έρχεται, επίσης, ο κίνδυνος κυρίως από τις τρομοκρατικές επιθέσεις, αλλά και οι ελεύθερες πτώσεις με αλεξίπτωτο ως μέσο διαφυγής και ελευθερίας!
Βλέποντας ένα αεροπλάνο μπορεί κανείς να σκεφτεί την ταχύτητα και την πτήση του ανθρώπου αυτή καθ’ αυτή, αλλά δεν μπορεί να μην σκεφτεί και τις όμορφες αεροσυνοδούς.. Ακόμα και τον Πάμπλο Εσκομπάρ (που γέμισε την Αμερική ναρκωτικά με πτήσεις αεροπλάνων από αεροδρόμια στο πουθενά), έτσι για να σκεφτούμε και το παράνομο της υπόθεσης...
Υπάρχουν διάφορες απόψεις για τα βιβλία και τη γνώση.
Μία είναι ότι η γνώση είναι ένα πολύ ωραίο πράγμα αλλά είναι συγχρόνως και "δίκοπο μαχαίρι". Γιατί, αν ο άνθρωπος διαλέξει λάθος βιβλία, μπορεί να χαθεί μέσα στο χάος και το σκοτάδι, αλλά αν επιλέξει τα σωστά βιβλία μπορεί να γνωρίσει την αλήθεια και να ελευθερωθεί.
Αυτή είναι η μία άποψη για τη γνώση. Υπάρχει όμως και η άποψη ότι κάθε βιβλίο μπορεί να σου προσφέρει κάτι και αξίζει οπωσδήποτε να διαβάσεις οποιοδήποτε βιβλίο που σου κινήσει το ενδιαφέρον. Ακόμα και σαν σύνολο να μην είναι καλό και χρήσιμο, μπορεί να βρεις κάποια κομμάτια που να ταυτίζεσαι και να πάρεις κάτι .
Τέλος πάντων, ας πούμε ότι όσοι έχουν βιβλιοθήκες στο σαλόνι διαβάζουν τα βιβλία.....
Πολλοί στη δεκαετία του 80 είχαν τα βιβλία για επίδειξη κύρους και για να δείξουν ότι δήθεν είναι μορφωμένοι και κουλτουριάρηδες
Το κομμωτήριο θυμίζει όχι μόνο τη δεκαετία '80, αλλά και αυτές του '60 και '70.
Μας θυμίζει τις γυναίκες της γειτονιάς και τις παλιές ελληνικές ταινίες. Κυρίως τις μαμάδες μας που πηγαίνανε για να μιλήσουνε για τα νέα και για να κουτσομπολέψουν και για να γίνουνε και όμορφες. Ήταν μάλλον ωραία, γιατί εκεί στα 80s, σιγά σιγά άρχισαν να πηγαίνουν και άντρες, αφήνοντας τα μπαρμπέρικα.
Η έκθεση αυτή μας έκανε μεγάλη εντύπωση γιατί έδειχνε με ζωντανό τρόπο γεγονότα και καταστάσεις που ζήσαμε ως νέοι ή παιδιά οι περισσότεροι/ες από εμάς. Έτσι, στο "πρότζεκτ" της σχολικής εφημερίδας αποφασίσαμε να διαλέξουμε τρεις φωτογραφίες από αυτές που είχαμε τραβήξει στην έκθεση και να κάνουμε όλοι μαζί το κοινωνικό μας σχόλιο.
 |
| φωτογραφίες : Στέλιος Φούντας |
Βλέποντας το Play Mobil Learjet στην έκθεση, ήρθε στη σκέψη κάποιου από εμάς η εμβληματική 80s ταινία "Wall Street": ο ορισμός του «πατάω επί πτωμάτων», μια από τις ταινίες που άνοιξαν τον δρόμο για την lifestyle Ελλάδα, με τα αποτελέσματα που ζούμε ως σήμερα, παρόλο που η ίδια ήταν επικριτική για τον κόσμο του Αμερικάνικου Χρηματιστηρίου.
Θυμηθήκαμε, λοιπόν, τον πρωταγωνιστή της ταινίας, μεγαλοκαρχαρία χρηματιστή, να βάζει τον εξίσου φιλόδοξο υπάλληλό του στη φιλοσοφία του πλουτισμού, του εύκολου και αδίστακτου στην συγκεκριμένη περίπτωση. Του λέει «…δεν είσαι αληθινά πλούσιος, εάν δεν έχεις δικό σου αεροπλάνο».
Αναρωτηθήκαμε πόση αλήθεια υπάρχει σε αυτό και ότι αυτή η αλήθεια δεν έχει αλλάξει καθόλου και σήμερα, που οι αδίστακτοι "χρηματοσυλλέκτες" δημιούργησαν πείνα για όλους και υπερκέρδη για τους εαυτούς τους.
Στη σκέψη μας έρχεται, επίσης, ο κίνδυνος κυρίως από τις τρομοκρατικές επιθέσεις, αλλά και οι ελεύθερες πτώσεις με αλεξίπτωτο ως μέσο διαφυγής και ελευθερίας!
Βλέποντας ένα αεροπλάνο μπορεί κανείς να σκεφτεί την ταχύτητα και την πτήση του ανθρώπου αυτή καθ’ αυτή, αλλά δεν μπορεί να μην σκεφτεί και τις όμορφες αεροσυνοδούς.. Ακόμα και τον Πάμπλο Εσκομπάρ (που γέμισε την Αμερική ναρκωτικά με πτήσεις αεροπλάνων από αεροδρόμια στο πουθενά), έτσι για να σκεφτούμε και το παράνομο της υπόθεσης...
Υπάρχουν διάφορες απόψεις για τα βιβλία και τη γνώση.
Μία είναι ότι η γνώση είναι ένα πολύ ωραίο πράγμα αλλά είναι συγχρόνως και "δίκοπο μαχαίρι". Γιατί, αν ο άνθρωπος διαλέξει λάθος βιβλία, μπορεί να χαθεί μέσα στο χάος και το σκοτάδι, αλλά αν επιλέξει τα σωστά βιβλία μπορεί να γνωρίσει την αλήθεια και να ελευθερωθεί.
Αυτή είναι η μία άποψη για τη γνώση. Υπάρχει όμως και η άποψη ότι κάθε βιβλίο μπορεί να σου προσφέρει κάτι και αξίζει οπωσδήποτε να διαβάσεις οποιοδήποτε βιβλίο που σου κινήσει το ενδιαφέρον. Ακόμα και σαν σύνολο να μην είναι καλό και χρήσιμο, μπορεί να βρεις κάποια κομμάτια που να ταυτίζεσαι και να πάρεις κάτι .
Τέλος πάντων, ας πούμε ότι όσοι έχουν βιβλιοθήκες στο σαλόνι διαβάζουν τα βιβλία.....
Πολλοί στη δεκαετία του 80 είχαν τα βιβλία για επίδειξη κύρους και για να δείξουν ότι δήθεν είναι μορφωμένοι και κουλτουριάρηδες
Το κομμωτήριο θυμίζει όχι μόνο τη δεκαετία '80, αλλά και αυτές του '60 και '70.
Μας θυμίζει τις γυναίκες της γειτονιάς και τις παλιές ελληνικές ταινίες. Κυρίως τις μαμάδες μας που πηγαίνανε για να μιλήσουνε για τα νέα και για να κουτσομπολέψουν και για να γίνουνε και όμορφες. Ήταν μάλλον ωραία, γιατί εκεί στα 80s, σιγά σιγά άρχισαν να πηγαίνουν και άντρες, αφήνοντας τα μπαρμπέρικα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου